จนว่าจำบ่ดั้ยว่าเรื่องสุดท้าย
ของอ้ายมันคือหยัง เริ่มเว้าไปลายต่าง
คุยกับไผกะบ่เข้าใจ เป็นหยังคือเป็นแนวนี้
กะจั่งว่าจักกษัตริย์ อยู่ในโตอ้าย รวมแล้วได้จักดีกรี ที่เป็นแนวนี้
เฮาได้พบ สบตากันในร้านเหล้า
อ้ายเห็นเจ้า นั่งเศร้า นั่งเหงา คน เดียว
น้ำตา ไหลผ่าหน้า ยกแก้ว ซดเหล้า เพียวๆ
เหมือนคนใจ เปลี่ยว เจ็บหนักเพราะฮักพัง
ได้เข้าไปหา ย่างเข้าไปทัก
ตั้งแต่มื้อนั้น ได้ฮักเจ้า เฮาฮักกัน
แต่ความสัมพันธ์ มันบ่มั่นแก่น
ย้อนแฟนเก่าเจ้า กลับมา
ตอนเจ้ากลับ ไปหาผู้เก่า แม่งโครตน้ำเน่าเลยฮู้บ่
เจ็บจนน้ำตาคลอ นวยตาของอ้าย มันกลั้นบ่อยู่
เป็นแม่มันแนวได๋ เสือกให้หัวใจเขาเต็มประตู
คนที่นั่งเศร้า นั่งเหงา คนเดียวกลายเป็นกู
น้ำตาไหลผ่าหน้า ซดเหล้าเพียวๆ กะเป็นกู
กะเจ็บคักเติบอยู่ บัดนี้
ตอนเจ้ากลับไปหาผู้เก่า
คืนฮักให้เขา แต่คืนเจ็บให้พี่
บ่โทษผู้ได๋ โทษใจบ่มักดี
เสือกไปฮักคนที่มีคดี ฮักบ่ทันจบ
ตอนเจ้ากลับ ไปหาผู้เก่า แม่งโครตน้ำเน่าเลยฮู้บ่
เจ็บจนน้ำตาคลอ นวยตาของอ้าย มันกลั้นบ่อยู่
เป็นแม่มันแนวได๋ เสือกให้หัวใจเขาเต็มประตู
คนที่นั่งเศร้า นั่งเหงา คนเดียวกลายเป็นกู
น้ำตาไหลผ่าหน้า ซดเหล้าเพียวๆ กะเป็นกู
กะเจ็บคักเติบอยู่ บัดนี้
ตอนเจ้ากลับไปหาผู้เก่า
คืนฮักให้เขา แต่คืนเจ็บให้พี่
บ่โทษผู้ได๋ โทษใจบ่มักดี
เสือกไปฮักคนที่มีคดี ฮักบ่ทันจบ
อยู่ดี บ่ว่าดี เสือกไปฮักคนที่ตัดใจเขาบ่ทันได้